AONES populi AONIAE

AONES, populi AONIAE

Pausan. l. 9. Fuit autem Aonia pars Boeotiae montana, unde totam Boeotiam prius Aoniam dictam legimus. Virg. Georg. l. 3. v. 10.

Primus ego in patriam mecum, modo vita supersit,

Aonio rediens deducam vertice musas.

Iuvenalis, Sat. 7. v. 58.

------ Cupidus silvarum, aptusque bibendis

Fontibus Aonidum.

Claudian. l. 2. in Ruffin. v. 418.

Sic mons Aonius rubuit cum Penthea ferrent

Maenades. ------

Hinc Aonios specus posuit Catullus Epigr. 62. v. 28. pro antris Boeoticis. Servius, in illud Virgil. Eclog. 6. v. 64.

Tum canit errantem Permessi ad flumina Gallum

Aonas ad montes.

Aonia, inquit, que et Boeotia. Hinc Aonides Musae, quae apud

Ausonium Boeotia numina dicuntur. Hinc Aonium nemus, et Aonia lyra, apud Ovid. et Propert. l. 2. Eleg. 2. v. 36. Nic. Lloydius.